Ditt altar, Kristus, var ein kross.
Der sårt du leid og blødde.
Der gav du livet ditt for oss,
då hjarteblodet flødde.

Din klednad var ein klungarkrans,
din pryd var harde naglar.
Di ros var spottord utan stans,
og håneorda haglar.

Men der du ærekruna vann –
ein heider utan like –
ei evig frelsa for oss fann
i Guds og Kristi rike.

Me lovar deg, vår Herre Krist,
som valde klungerkrona.
På ferdi her, hjå deg til sist
skal evig lovsong tona.